80Η ΔΕΘ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015)
Πέντε χρόνια υλοποίησης Προγραμμάτων αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, η “παγίδα” του
χρέους, η επικίνδυνη περιδίνηση και η αδυναμία αυτόνομης εξόδου στις αγορές κεφαλαίου παραμέ-
νουν για την Πατρίδα μας με διαρκώς κλιμακούμενα τα επώδυνα χαρακτηριστικά της αποσύνθεσης
του κοινωνικού ιστού, της χρηματοπιστωτικής αποσταθεροποίησης, της απώλειας της τραπεζικής πί-
στης-φερεγγυότητας και του υψηλού επενδυτικού ρίσκου.
Η ταυτόχρονη εφαρμογή δεσμεύσεων ακραίας λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης οδηγεί σε καθί-
ζηση της οικονομικής δραστηριότητας με όρους ανεξέλεγκτης αποεπένδυσης και ρευστοτικής ασφυ-
ξίας, καθώς και σε μια πρωτοφανή κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών -χωρίς ιστορικό
προηγούμενο για ευρωπαϊκό κράτος σε ειρηνική περίοδο- που μεταφράστηκε σε οξύτατη κοινωνική
κρίση, στα όρια της ανθρωπιστικής.
Είναι πλέον ξεκάθαρο σχεδόν από το σύνολο των ειδικών αναλύσεων για την αξιολόγηση των επιπτώ-
σεων των Μνημονίων, αλλά και από τα ομολογημένα “λάθη” των εμπνευστών τους ό,τι το “μείγμα”
πολιτικής που επιβάλλεται είναι δομικά ασύμβατο με τη διάρθρωση του ελληνικού μοντέλου ανάπτυ-
ξης, το οποίο εδράζεται πάνω στη δυναμική της σχέσης κατανάλωση-εγχώρια ζήτηση-οικονομική
μεγέθυνση, αγνοώντας εθνικές ιδιαιτερότητες, υπαρξιακές ανάγκες της υγιούς επιχειρηματικότητας,
ζωτικές αιτιάσεις της κοινωνίας.
Οι εξαιρετικά δυσμενείς προεκτάσεις της προκληθείσας ύφεσης αποδυναμώνουν την ικανότητα της
χώρας να εξυπηρετήσει το χρέος της που καθίσταται μη βιώσιμο ενώ διαχέονται πολλαπλασιαστι-
κά σε όλο το κοινωνικοοικονομικό φάσμα εξανεμίζοντας τόσο τις δυσβάσταχτες θυσίες της μεγάλης
πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όσο και την προοπτική αναπτυξιακής υπέρβασης της πολυεπίπεδης
κρίσης με “συντεταγμένες” την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας και την ενίσχυση της κοι-
νωνικής συνοχής.
Η αδιέξοδη και ανάλγητη αναζήτηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη συρρίκνωση του εργασια-
κού κόστους διαμόρφωσε ένα ζοφερό περιβάλλον πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας με
κύρια συστατικά την άναρχη διάδοση της ευελιξίας και των πιο ακραίων μορφών εργασιακής επισφά-
λειας, την καταστρατήγηση του Συστήματος Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και τη βίαιη
αποκέντρωση των Συλλογικών Συμβάσεων κατά παρέκκλιση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέ-
λου και Διεθνών Συνθηκών κυρωμένων από τη χώρα μας.
Η εκτόξευση της ανεργίας και τα “παράγωγά” της αποτελούν μια “βραδυφλεγή βόμβα” στα θεμέλια της
ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, από το έλλειμμα επιβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών
μας έως την απαξίωση του ανθρωπίνου δυναμικού του Τόπου, την απώλεια εισφορών για τα Ταμεία και
φορολογικών εσόδων μέχρι την “διαρροή εγκεφάλων” ως αποτέλεσμα της μαζικής μετανάστευσης των
νέων μας που αφαιρεί την απαιτούμενη καινοτομία και τεχνογνωσία από την παραγωγική διαδικασία.
Οι εκτεταμένες περικοπές στον Κοινωνικό Προϋπολογισμό οριστικοποιούν την αποδόμηση του Κρά-
τους Πρόνοιας σε μια περίοδο που η ζήτηση για κοινωνικές δαπάνες είναι πιο αυξημένη από ποτέ
συνιστώντας ένα ακόμη “Ελληνικό Παράδοξο” με διαλυτικές συνέπειες για κορυφαίους τομείς όπως η
Δημόσια Υγεία που παραδίδεται στις ελλείψεις της.
Η επάρκεια και η αναδιανεμητική διάσταση του Ασφαλιστικού Συστήματος υπονομεύονται από διαδο-
χικές μειώσεις των συντάξεων και αυξήσεις των ορίων ηλικίας χωρίς να αντιμετωπίζεται αποτελεσμα-
τικά το ζήτημα της βιωσιμότητάς του.
Το Φορολογικό Σύστημα από μοχλός ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης μετατρέπεται σε ένα κο-
ντόφθαλμα εισπρακτικό και τιμωρητικό εργαλείο που “ποινικοποιεί” τη μικρή ιδιοκτησία, στοχοποιεί
για μια ακόμη φορά τους “συνήθεις υπόπτους” μισθωτούς και συνταξιούχους -τα μόνιμα και νόμιμα
φορολογικά υποζύγια- και εξοντώνει τη συνεπή μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τη “ραχοκοκαλιά”
της οικονομίας και της απασχόλησης ενώ η “ασυλία” των κατεχόντων συνεχίζεται.
Ταυτόχρονα, η αστάθεια του φορολογικού καθεστώτος, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές και το
κλίμα ευρύτερης αβεβαιότητας για την πορεία της χώρας αποτρέπουν κάθε σοβαρό επενδυτικό εν-
διαφέρον όταν η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων προβάλλει ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη
μόχλευση της οικονομίας και την κάλυψη του παραγωγικού κενού.
Την ίδια ώρα το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων μειώνεται συστηματικά και σε συνδυασμό με την
προβληματική -ποσοτική και ποιοτική- απορρόφηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ στερούν κρίσιμους πόρους
και ευκαιρίες ανάκαμψης.
Η πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό είναι σχεδόν αδύνατη ακόμη και τις υγιείς επιχειρήσεις και όταν
αυτή επιτυγχάνεται τα επιτόκια είναι πολλαπλάσια -και συνεπώς μη ανταγωνιστικά- από τα αντίστοιχα
των περισσοτέρων κρατών-μελών της Ε.Ε.
Κοινός παρανομαστής η δραστική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και μια
δυσθεώρητη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων που:
• διευρύνει τις κοινωνικές, οικονομικές και εκπαιδευτικές ανισότητες οξύνοντας τα φαινόμενα
φτώχειας και μάλιστα στις πιο ακραίες-τριτοκοσμικές της μορφές όπως η απόλυτη ένδεια, η ενερ-
γειακή φτώχεια και η επισιτιστική ανασφάλεια,
• διογκώνει την κρίση ιδιωτικού χρέους με τον υπερπολλαπλασιασμό των “κόκκινων” δανείων να
εντείνουν τον κίνδυνο γενικευμένων κατασχέσεων και πλειστηριασμών,
• συμπαρασύρει σε “ελεύθερη πτώση” την εγχώρια ζήτηση και την ιδιωτική κατανάλωση ανατρο-
φοδοτώντας το μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων με αναπόδραστη συνέπεια τη διαρκή “αιμορραγία”
την πραγματικής οικονομίας και απασχόλησης.
ΕΠΕΝΔΥΟΝΤΑΣ στις ΛΥΣΕΙΣ και ΟΧΙ στα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Χωρίς αμφιβολία, η διασφάλιση της απαιτούμενης δημοσιονομικής ισορροπίας, η στέρεη μετάβαση
της οικονομίας σε συνθήκες διατηρήσιμης ανάπτυξης, η δημιουργία βιώσιμων θέσεων σταθερής ερ-
γασίας και η επιστροφή στην κοινωνική κανονικότητα προϋποθέτουν ένα νέο εναλλακτικό αφήγημα
υπέρβασης της κρίσης που θα υπηρετεί τους μακροοικονομικούς στόχους διαφοροποιώντας, όμως,
σταδιακά τα “μέσα” για την επίτευξή τους.
Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα υπό τη σκέπη της κοινωνικής
οικονομίας της αγοράς συνιστούν “υποκείμενα” της κοινωνικοοικονομικής ανάκαμψης και όχι “αντι-
κείμενα” προς εξόντωση ή θυσία στο “βωμό” των κατεστημένων συμφερόντων της ντόπιας οικονομι-
κής ολιγαρχίας και των ξένων ελίτ.
Οι επιχειρήσεις, άλλωστε, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους εργαζόμενους, όπως και εργαζόμε-
νοι δίχως τις επιχειρήσεις.
Απαιτείται, λοιπόν, ένα νέο αφήγημα που θα αποτελεί την κοινή συνισταμένη της βραχυπρόθεσμης
επανεκκίνησης της οικονομίας μέσα από την τόνωση της εγχώριας ζήτησης και του αναγκαίου με-
σο-μακροπρόθεσμου δομικού παραγωγικού μετασχηματισμού της.
Ένα νέο συνεκτικό Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο με στόχο την οικοδόμηση και εμπέδωση ενός ανθρωπο-
κεντρικού μοντέλου ανάπτυξης που θα συνδυάζει με το βέλτιστο δυνατό τρόπο την ανταγωνιστικότη-
τα με την κοινωνική συνοχή και την παραγωγικότητα με την εργασιακή δικαιοσύνη.
Η οριστική αντιμετώπιση των διαχρονικών παθογενειών και στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας
είναι εφικτή μέσα από μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που θα έχουν την κοινωνία σύμμαχο
και συμμέτοχο, και φυσικά θα πραγματοποιούνται προς όφελός της.
Η χώρα μας οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί τις δεσμεύσεις των Μνημονίων ως Έθνος στην ολότητά
του συγκροτώντας μια πραγματικά άξια και αντιπροσωπευτική Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης με
όρους εθνικής συνεννόησης και αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον μακριά από κομματικές
σκοπιμότητες και ιδεοληψίες. Μια εθνική συνεννόηση που το 2009 είχε προταθεί από την κυβέρνηση
Καραμανλή αλλά δυστυχώς τότε τορπιλίστηκε από την ειδεχθή πλέον φράση “λεφτά υπάρχουν”.
Η Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης επιβάλλεται να διεκδικήσει:
• την επάνοδο της Πατρίδας μας στην ευρωπαϊκή ομαλότητα και τον οριστικό απεγκλωβισμό της
από το “ειδικό καθεστώς” απόκλισης από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και τους θεμελιώδεις κοινω-
νικούς στόχους της Στρατηγικής “Ευρώπη 2020” στο οποίο εντάχθηκε με την υπογραφή -χωρίς
καμία διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση Παπανδρέου- του 1ου Μνημονίου,
• την επαναφορά του Συστήματος Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στη βάση και του Ευρωπαϊκού
Κοινωνικού Μοντέλου που ισοπεδώθηκε στο πλαίσιο της 2ης Δανειακής Σύμβασης,
• την ανάκτηση του χαμένου εδάφους από την καταστροφική διαπραγματευτική τακτική της “δη-
μιουργικής ασάφειας” η οποία οδήγησε στη σύναψη του 3ου Μνημονίου που -όσο κι αν κάποιοι
επιμένουν να “βαφτίζουν το κρέας ψάρι”- ενέτεινε περισσότερο από ποτέ την εξάρτηση της χώρας
μας από τις “δόσεις” των Δανειστών και σωρευτικά τη σφοδρότητα των επιβαλλόμενων μέτρων
απομακρύνοντας τον ορίζοντα απαγκίστρωσης του Τόπου από τα επαχθή Προγράμματα χρηματο-
δοτικής στήριξης.
Η Ελλάδα είναι Ευρώπη και οι Έλληνες ευρωπαίοι πολίτες. Κανείς εντός και εκτός Ελλάδος δεν δικαι-
ούται και δεν νομιμοποιείται να συγκρίνει ένα κράτος-μέλος του στενού πυρήνα της Ευρώπης με τις
χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, ούτε φυσικά να επιζητά την απομόνωση μας με εναλλακτικά
σχέδια δήθεν “βελούδινης” εξόδου από το ενιαίο νόμισμα. Άλλωστε στο πραγματικό περιεχόμενο αυ-
τών διλημμάτων ο ελληνικός λαός έχει απαντήσει με ηχηρό τρόπο πριν από 70 χρόνια…
Η Ενωμένη Ευρώπη, όμως, και η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαντλού-
νται μόνο στο ενιαίο νόμισμα. Οι εμβληματικοί στόχοι και προκλήσεις της πραγματικής σύγκλισης, της
αλληλεγγύης και της εδαφικής συνοχής, αλλά και το κορυφαίο διακύβευμα για “Περισσότερη Ευρώ-
πη” υπαγορεύουν την εκκίνηση και επιτάχυνση των διαδικασιών για τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου
πλαισίου ενιοποίησης όρων και κανόνων που θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ενιαίους συντελεστές
ΦΠΑ και επιτόκια τραπεζικού δανεισμού, καθώς και συντονισμό των πολιτικών όπως π.χ. Κοινή Βιο-
μηχανική Πολιτική κατά το πρότυπο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ., στην κατεύθυνση της άμεσης εισόδου της Πατρίδας μας σε ένα μεταβατικό περιβάλλον
απεμπλοκής από τα Μνημόνια Δανεισμού και αναθεώρησης των δεσμεύσεων που απορρέουν από αυτά,
καταθέτει ένα πλαίσιο ρεαλιστικών προτάσεων και εναλλακτικών-ισοδύναμων μέτρων σε κρίσιμους το-
μείς άσκησης πολιτικής για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας, την αναθέρμανση της αγο-
ράς, τη στήριξη της απασχόλησης και την ανακούφιση της κοινωνίας με θετικό αναπτυξιακό πρόσημο,
χωρίς πρόσθετο δημοσιονομικό κόστος και με προοπτική σημαντικού οφέλους στα δημόσια έσοδα.
Φορολογικό Σύστημα
Δημιουργία φορολογικής συνείδησης και κουλτούρας συλλογής αποδείξεων μέσα από τη διασύν-
δεση των φορολογικών εσόδων με το Ασφαλιστικό Σύστημα:
Ενημέρωση των πολιτών και αναγραφή στις αποδείξεις των μονάδων του ΦΠΑ που κατευθύ-
νονται στο ΑΚΑΓΕ (Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών).
Απόδοση ποσοστού 10% σε περίπτωση πρόσθετων εσόδων από τη συλλογή ΦΠΑ σε τριμη-
νιαία βάση για τη στήριξη των Επικουρικών Ταμείων και την έμμεση υπέρβαση της ρήτρας
μηδενικού ελλείμματος, γεγονός που θα λειτουργήσει ως κίνητρο συλλογής αποδείξεων -στη
λογική “Επικουρική Σύνταξη-Απόδειξη” αυξάνοντας παράλληλα τα δημόσια έσοδα.
ÜÜ Θεσμοθέτηση ενός πλαισίου κλιμακούμενης μείωσης των συντελεστών φορολόγησης ή φορο-
απαλλαγών για τις επιχειρήσεις που είτε δημιουργούν θέσεις εργασίας (ανάλογα με το μέγεθός
τους) είτε επανεπενδύουν αποδεδειγμένα τα κέρδη τους.
ÜÜ Διαφοροποίηση του καθεστώτος φορολόγησης των επιχειρήσεων εντάσεων εργασίας από τις
εντάσεως κεφαλαίου.
ÜÜ Καθιέρωση υποχρέωσης υποβολής “πόθεν έσχες” από όλους τους πολίτες.
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
ÜÜ Επαναφορά του πλαισίου των ΣΣΕ στην προ του 2010 εποχή (Καθολικότητα ισχύος οικονομικών
όρων ΕΓΣΣΕ, ευνοϊκή ρύθμιση, δυνατότητα κήρυξης ως υποχρεωτικών των κλαδικών ΣΣΕ, με-
τενέργεια κ.λπ.).
ÜÜ Θεσμοθέτηση αναλογικά μειωμένης καταβολής εισφορών για τις επιχειρήσεις που αμείβουν τους
εργαζόμενούς τους βάσει Κλαδικών ή Επιχειρησιακών ΣΣΕ, και όχι με τους βασικούς μισθούς της
νομοθετικής παρέμβασης.
ÜÜ Δυνατότητα συμβασιοποίησης -στο πλαίσιο των επιχειρησιακών συμβάσεων για την προσυμφω-
νημένη κατανομή- στους μισθούς των εργαζομένων μέρους των κερδών ή εκείνων των ζημιών
που οφείλονται σε ενδογενείς επιχειρησιακούς παράγοντες.
Κοινωνικό Κράτος
ÜÜ Μετάβαση από ένα “επιδοματοκεντρικό” σε ένα δυναμικό, αναπτυξιακό και αποκεντρωμένο κοι-
νωνικό κράτος.
ÜÜ Δημιουργία ενός αποτελεσματικού Συστήματος Κοινωνικής Προστασίας με “έξυπνες” κοινωνικές
δαπάνες που θα έχουν πολλαπλασιαστικότητα τόσο για την κοινωνική συνοχή, όσο και για την
πραγματική οικονομία (η χώρα μας εμφανίζει ιδιαίτερη χαμηλή αποτελεσματικότητα στην διαχεί-
ριση των κοινωνικών δαπανών).
ÜÜ Μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης με άξονα την αναβάθμιση των ακο-
λουθούμενων ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και τη θεσμοθέτηση “Προγραμμάτων Εγγυη-
μένης Απασχόλησης”, γεγονός που αναμένεται να δημιουργήσει διττή ωφέλεια για εργαζόμενους
και επιχειρήσεις.
ÜÜ Για χρονικό διάστημα τριών ετών προτείνεται η θεσμοθέτηση εισοδηματικών κριτηρίων στην κα-
ταβολή των κοινωνικών επιδομάτων ώστε -παρά τους εξαιρετικά περιορισμένους διαθέσιμους
κοινωνικούς πόρους- να διαμορφωθεί ένας “κοινωνικός μισθός” ικανός να προστατέψει από φαι-
νόμενα ακραίας φτώχειας τους συμπολίτες που έχουν πραγματική ανάγκη.
ÜÜ Για χρονικό διάστημα τριών ετών, εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων και στην καταβολή επι-
δόματος ανεργίας με ταυτόχρονη 12μηνη επιμήκυνση του χρόνου καταβολής τους σε δικαιού-
χους-μέλη νοικοκυριών που δεν έχουν κανένα άλλο εισόδημα.
ÜÜ Πλήρης επαναφορά των δραστηριοτήτων των ΟΕΚ και ΟΕΕ (πόροι των εργαζομένων χωρίς επι-
βάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού) που εμφάνιζαν υψηλή προστιθέμενη κοινωνική και ανα-
πτυξιακή αξία. Σε μια περίοδο που οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, είναι απαράδεκτο η χώρα μας να
είναι από τα ελάχιστα κράτη-μέλη της Ε.Ε. χωρίς συντεταγμένο Πρόγραμμα Κοινωνικής Στέγασης.
Ασφαλιστικό Σύστημα
ÜÜ Με δεδομένο ότι η διασφάλιση της βιωσιμότητας και επάρκειας της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι
ζήτημα εξεύρεσης πόρων και όχι περικοπής παροχών ή αύξησης ορίων ηλικίας, θεσμοθέτηση
καταβολής ποσοστού ενίσχυσης των Ασφαλιστικών Ταμείων από τα έσοδα τυχερών παιγνίων και
τις Α.Π.Ε. (επιδοτούνται από το κράτος), καθώς και από τις εισπράξεις των διοδίων.
ÜÜ Καθιέρωση της 37ετίας ως σύνολο του εργασιακού βίου ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
ÜÜ Επιβολή έκτακτου πλαφόν για χρονικό διάστημα 3 ετών στο ανώτερο καθαρό ποσό της κύριας σύ-
νταξης έτσι ώστε να μην υπερβαίνει τα 1.400€ με ταυτόχρονη δέσμευση για τερματισμό περαιτέρω
περικοπών στις συντάξεις.
Στρατηγικές Συμμαχίες για Κρατικές Επιχειρήσεις (πρώην ΔΕΚΟ)
ÜÜ Αναζήτηση στρατηγικών συμμαχιών με ομοειδείς επιχειρήσεις του εξωτερικού για την εισαγωγή
της απαιτούμενης τεχνογνωσίας και τη βελτίωση της θέσης των κρατικών επιχειρήσεων στο διε-
θνή ανταγωνισμό.
ÜÜ Αξιολόγηση των προσφορών σύναψης στρατηγικών συμμαχιών με άξονα και τη “ρήτρα επανε-
πένδυσης κερδών”, δηλαδή ένα πενταετές σχέδιο επένδυσης των κερδών στην αναβάθμιση του
κεφαλαιουχικού εξοπλισμού και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η ρήτρα επανεπένδυσης
αποτελεί σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Ανασφάλιστη Εργασία
ÜÜ Με βάση την παραδοχή ότι η ανασφάλιστη εργασία εντοπίζεται κυρίως στις ευέλικτες μορφές ερ-
γασίας και τον άνεργο πληθυσμό προτείνεται η παροχή δυνατότητας συνδυασμού της μερικής
απασχόλησης (από κάποιες ώρες και κάτω) με τη συνέχιση της καταβολής του επιδόματος ανερ-
γίας και τυχόν άλλων “προνομίων” (π.χ. μόρια ανεργίας) με αντίστοιχο συμψηφισμό της αμοιβής
από την εργασία και του επιδόματος.
ÜÜ Εισαγωγή τεκμηρίων ενδεδειγμένου ή ελάχιστου αριθμού εργαζομένων σε κλάδους που κατα-
γράφονται υψηλά ποσοστά “μαύρης” εργασίας, όπως ο Επισιτισμός-Τουρισμός.
ÜÜ Αλλαγή του πλαισίου με περιορισμό της “μαθητείας” από σχολές του εξωτερικού στον κλάδο του
Επισιτισμού-Τουρισμού.
ÜÜ Ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού και του εξοπλισμού του Σ.Επ.Ε.
ÜÜ Αναδιοργάνωση της χωροταξικής διάρθρωσης και κατανομής των υπηρεσιών του Σ.Επ.Ε.
ÜÜ Επιτάχυνση των διαδικασιών ολοκλήρωσης του μηχανογραφικού συστήματος καταγραφής και
διαχείρισης πληροφοριών με έμφαση στη βέλτιστη πρακτική του risk analysis.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. με έγνοια και αγωνία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας,
μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον και την κοινωνική δικαιοσύνη, θα συνεχίσει
να αγωνίζεται από κάθε μετερίζι και να διεκδικεί σθεναρά την καλύτερη Ελλάδα που
θέλουν και αξίζουν να έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας και τα παιδιά μας.
