Αθήνα, 21 Σεπτεμβρίου 2016
ΔΗΛΩΣΗ
του Γεν. Γραμματέα ΓΣΕΕ κ. Νικ. Κιουτσούκη
μετά τη συνάντηση της ΓΣΕΕ με την επικεφαλής του ΔΝΤ
Στο πλαίσιο της σημερινής συνάντησης της ΓΣΕΕ με την επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ στην Αθήνα, κα Ντ. Βελκουλέσκου, ο Γεν. Γραμματέας της ΓΣΕΕ, εστιάζοντας στην τοποθέτησή του στον αντίκτυπο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, επισήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Το περιεχόμενο των Προγραμμάτων Δημοσιονομικής Προσαρμογής, με τη δογματική εμμονή στις πολιτικές της ακραίας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης είναι ασύμβατα με το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται στη δυναμική της σχέσης κατανάλωση → εγχώρια ζήτηση → οικονομική μεγέθυνση. Η ραγδαία μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, ως μέσο δημοσιονομικής και διαρθρωτικής προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, διαμορφώνει ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, ανεργίας και κοινωνικής καχεξίας ενώ εμφανίζει μια ισχυρή κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση πλήττοντας σημαντικά και ανισοβαρώς τα ασθενέστερα και μεσαία εισοδηματικά στρώματα, καθώς και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τη «ραχοκοκαλιά» δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Η εκτεταμένη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον Ιδιωτικό Τομέα και η επακόλουθη κατακόρυφη πτώση του διαθέσιμου εισοδήματος συνδέονται άρρηκτα με την υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης (26%) και της ιδιωτικής κατανάλωσης (21%) προκαλώντας αλυσιδωτές δυσμενείς επιπτώσεις στη βιωσιμότητα των ελληνικών επιχειρήσεων (λουκέτα), στην αύξηση της ανεργίας, στην απώλεια φορολογικών εσόδων για το Κράτος και εισφορών για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Ταυτόχρονα σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια των κοινωνικών δαπανών ενέτειναν τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες με την όξυνση φαινομένων –απόλυτης ή σχετικής– φτώχειας και υλικής υστέρησης.
Η όποια αναιμική υποχώρηση της ανεργίας, μετά την εκτόξευσή της, βασίζεται είτε στα κονδύλια του ΕΚΤ ή άλλων Διαρθρωτικών Ταμείων στην κατεύθυνση των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης είτε στην εξάπλωση των ευέλικτων μορφών εργασίας –το 52% των νέων προσλήψεων αφορά θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης– γεγονός που αποδεικνύει την παγιωμένη, πλέον, αδυναμία της αγοράς εργασίας στη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας εγείροντας σοβαρές ανησυχίες για μια συνεχιζόμενη εκροή πόρων από το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Το κοινωνικό και παραγωγικό κόστος των Προγραμμάτων Δημοσιονομικής Προσαρμογής, όπως αυτό αποτυπώνεται στην εξέλιξη όλων των μακροοικονομικών και κοινωνικών δεικτών, είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την όποια εύθραυστη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Οι πρακτικές της υπερφορόλογησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, πέρα από την αντικοινωνική τους διάσταση, συρρικνώνουν περαιτέρω την αγοραστική δύναμη των πολιτών συντηρώντας τις τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών σε υψηλά επίπεδα και υπονομεύουν την όποια προοπτική προσέλκυσης ιδιωτικών –εγχώριων και ξένων– επενδύσεων απαξιώνοντας τον παραγωγικό ιστό.
“Η συνύπαρξη ενός ισχυρού πλέγματος Συλλογικών Συμβάσεων και ενός αξιοπρεπούς κατώτατου μισθού προβάλλει ως η σημαντικότερη συνθήκη οικονομικής μεγέθυνσης και κοινωνικής προστασίας. Την ώρα που στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ο βασικός μισθός αυξάνεται, στη χώρα μας κατακρημνίζεται. Η Γερμανία, το 2015, απέκτησε εθνικό κατώτατο μισθό όταν στην Ελλάδα έχει καταργηθεί η καθολικότητα ισχύος των οικονομικών όρων της ΕΓΣΣΕ. Τελικά, μήπως, το Σύστημα Συλλογικών Διαπραγματεύσεων όπως ίσχυε στην Πατρίδα μας, ήταν μια βέλτιστη ευρωπαϊκή πρακτική που αντί να αποτελέσει τη “σταθερά” της δημοσιονομικής προσαρμογής, δαιμονοποιήθηκε, αποδυναμώθηκε και καταστρατηγήθηκε; Σε κάθε περίπτωση, εάν η εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. επιμένει έπειτα από την παρουσίαση των στοιχείων, την τεκμηρίωση και ανάλυσή τους, καθώς και την παραδοχή των λαθών από το ίδιο το Ταμείο, ότι τα Μνημόνια πέτυχαν τους στόχους τους, τότε έχουμε τεράστια διάσταση απόψεων για το τι σημαίνει επιτυχία”, δήλωσε χαρακτηριστικά o N .Κιουτσούκης.
