Αθήνα, 11 Ιουλίου 2018
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
“Κοκορομαχίες” Κυβέρνησης και ΣΕΒ στις πλάτες των εργαζομένων
Είναι ξεκάθαρο πως η Κυβέρνηση επιδίδεται σε μια διαρκή προσπάθεια υπονόμευσης του κοινωνικού διαλόγου, θεσμικής αποδυνάμωσης των κοινωνικών συνομιλητών και απαξίωσης του ρόλου τους.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μάλιστα, πιστός στο δόγμα “πας μη ελεγχόμενος βάρβαρος” έχει επανειλημμένα καταφερθεί εναντίον της ΓΣΕΕ αγνοώντας (;) ή επιχειρώντας να αποκρύψει τις πολύπλευρες εγχώριες, ευρωπαϊκές και διεθνείς παρεμβάσεις των Συνδικάτων απέναντι στους μνημονιακούς νόμους και τον τρόπο επιβολής τους.
Ενάμιση περίπου μήνα (29/5) μετά τις τελευταίες αμοιβαίες φιλοφρονήσεις του κ. Τσίπρα με τον ΣΕΒ στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου(σημειωτέον 8 ημέρες πριν ο Πρωθυπουργός είχε “λάμψει δια της απουσίας” του στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια ΓΣΕΕ),καταγράφεται μια σύγκρουση με μοναδικό στόχο τα ατομικά και συλλογικά εργασιακά δικαιώματα.
Οι επικεφαλής του ΣΕΒ δεν επικεντρώνουν την κριτική του στις καταστροφικές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες της 3ης σωρευτικά επαχθέστερης Δανειακής Σύμβασης ούτε του 4ο“Εξόδιου Μνημονίου”, δεν εστιάζουν στην επαναδιαπραγμάτευση των δεσμευτικών στόχων για τα υπερμεγέθη υφεσιακά πρωτογενή πλεονάσματα και στην συνακόλουθη εσωτερική στάση πληρωμών, δεν διατρανώνουν το ζωτικό αίτημα της υγιούς επιχειρηματικότητας για μείωση του ενεργειακού κόστους και αποκλιμάκωση των επιτοκίων τραπεζικού δανεισμού, δεν υπογραμμίζουν τους υπερβολικά βραδείς ρυθμούς ανάπτυξης που δεν υπηρετούν την ανάκτηση του χαμένους εδάφους (25% απώλεια του ΑΕΠ την τελευταία οκταετία),αλλά εκφράζουν εμφατικά και εμμονικά την αναγκαιότητα των περικοπών των συντάξεων όταν όλα τα δημοκρατικά κόμματα της αντιπολίτευσης –ακόμη και με τροπολογίες–έχουν αντιταχθεί στο εν λόγω μέτρο…
Την ίδια ώρα που επικροτεί κάθε ανάλγητη και αντιαναπτυξιακή πρωτοβουλία, κινδυνολογεί και αξιολογεί ως οπισθοδρόμηση την ενδεχόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού θεωρώντας, δηλαδή, ως δρόμο για την επιστροφή στην “κανονικότητα” τη στασιμότητα, την υψηλή ανεργία, τη διαρροή εγκεφάλων, την υπερφορολόγηση, την ακραία ευελιξία και τις κατασχέσεις.
Η αρχιτεκτονική, η μετεξέλιξη και η διαιώνιση της κρίσης, όμως, απέδειξαν περίτρανα πως οι μισθοί και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όχι μόνο δεν υπήρξαν αίτιά της, αντιθέτως αποτελούν δομικά στοιχεία για την υπέρβασή της.
Οι επικεφαλής του ΣΕΒ, λοιπόν, δημιουργούν το τέλειο “άλλοθι” ώστε να συνεχίσουν τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και η Υπουργός Εργασίας να λειτουργούν άλλοτε ως αναλυτές της πραγματικότητας, και άλλοτε ως σχολιαστές της επικαιρότητας ξεχνώντας πως η διακυβέρνηση ενός ευνομούμενου κράτους προϋποθέτει και τη νομοθέτηση μη μνημονιακών μέτρων…
Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και η υγιής επιχειρηματικότητα, με υπευθυνότητα και εξωστρέφεια, οφείλουν να συνδιαμορφώσουν και να συνυπογράψουν, πέρα από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα συνδυάζει με το βέλτιστο δυνατό τρόπο την ανάπτυξη με την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα με την εργασιακή δικαιοσύνη.
Επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους δεν υπάρχουν, ούτε εργαζόμενοι δίχως επιχειρήσεις.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
