Χωρίς αμφιβολία, η Συμφωνία απομακρύνει -έστω και προσωρινά- τον τραγικό επίλογο μιας ασύντακτης ελληνικής χρεοκοπίας, το περιεχόμενό της, όμως, κλιμακώνει με τον πιο απόλυτο τρόπο τα κοινωνικά, παραγωγικά και αναπτυξιακά αδιέξοδα της Πατρίδας μας.
Το Πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε η Κυβέρνηση προς ψήφιση -σε 2 μόλις άρθρα!!!- στο Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι εντελώς ασύμβατο με τις ζωτικές ανάγκες του κόσμου της μισθωτής εργασίας και της πραγματικής οικονομίας.
Η “λάθος συνταγή”, η λογική, οι μέθοδοι, οι τεχνικές και τα επαχθέστερα μέτρα των Μνημονίων “μετενεργούν” ακόμη πιο ενισχυμένα ως βασικά προαπαιτούμενα της νέας Συμφωνίας.
Η προτεινόμενη “φοροεπιδρομή”, με αύξηση της έμμεσης και άμεσης φορολογίας, ισοπεδώνει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο εμβάθυνσης και παράτασης της ύφεσης, οριστικής διάλυσης της ήδη ρημαγμένης μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και απασχόλησης, καθώς και έντασης της ανεργίας.
Οι προωθούμενες αλλαγές στο Ασφαλιστικό Σύστημα αποψιλώνουν ολοκληρωτικά την κοινωνική του επάρκεια χωρίς να λύνουν το πρόβλημα της βιωσιμότητάς του. Το “πάγωμα” της κρατικής επιχορήγησης στα φετινά επίπεδα για τα επόμενα 6 χρόνια ανοίγει διάπλατα την “πόρτα” για προσεχείς μειώσεις συντάξεων με την πλήρη υπονόμευση κάθε “συνταξιοδοτικής πίστης, εμπιστοσύνης και προοπτικής” να τροφοδοτεί φαινόμενα ανασφάλιστης εργασίας, εισφοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής.
Μετά από σχεδόν 6 μήνες διαπραγματεύσεων, η “δημιουργική ασάφεια” μετατρέπεται σε καταστροφική σαφήνεια με καταλύτη τις παλινωδίες και τις αποτυχημένες διαλέξεις του πρώην Υπ. Οικ. που αντιμετώπιζε το Eurogroup ως αμφιθέατρο και τις αγωνίες ενός ολόκληρου λαού σαν απλή “μελέτη περίπτωσης”.
Τα (μικρο)μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα καλούνται να “χρηματοδοτήσουν” ένα ακόμη “Πρόγραμμα που δεν βγαίνει” πληρώνοντας για πολλοστή φορά μια κρίση που μόνο αυτοί δεν δημιούργησαν.
Ένα Πρόγραμμα για το οποίο δεν προϋπήρξε κανένας διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους ενώ το δημοψήφισμα -που δεν έπρεπε να γίνει- αντιμετωπίστηκε από την Κυβέρνηση σαν να μην έγινε ποτέ…
Ένα Πρόγραμμα για το οποίο η πολυπόθητη εθνική συνεννόηση επιτεύχθηκε στο “και πέντε”, μια εθνική συνεννόηση που ο Κώστας Καραμανλής αναζητούσε υπεύθυνα 6 χρόνια πριν προκειμένου να αποφύγουμε τον κυκεώνα των Μνημονίων.
Ένα Πρόγραμμα, η διαπραγμάτευση του οποίου ξεκίνησε σε συνθήκες capital controls γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα την αποτυχία της διαπραγματευτικής τακτικής, μιας τακτικής που το μόνο θετικό της στοιχείο υπήρξε η διεθνοποίηση του Ελληνικού Ζητήματος.
Ένα Πρόγραμμα που το σύνολο των μέτρων του αποκλίνουν από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και Κεκτημένο, παραβιάζουν θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, καταπατούν Διεθνείς Συμβάσεις.
Η Ελλάδα ηττήθηκε, η “Ευρώπη των λαών” όμως έχασε ακόμη περισσότερα.
Τόσο το ύφος, όσο και το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων με όρους τιμωρίας, εξόντωσης και ταπείνωσης προσιδιάζουν περισσότερο σε ένα “Οικονομικό Πραξικόπημα” παρά στην όποια εκδήλωση αλληλεγγύης.
Οι “μάσκες έπεσαν”… Η Γερμανία με πρόσχημα μια “δημοσιονομική ηθική” προσπαθεί είτε να επιβάλλει είτε να δρομολογήσει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ευθυγραμμιζόμενη με συγκεκριμένα κατεστημένα συμφέροντα και οικονομικές ολιγαρχίες.
Ο ισορροπημένος συμβιβασμός θυσιάστηκε στην ανισσόροπη κερδοσκοπία των αγορών.
Με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την κατάρτιση του τελικού Προγράμματος, είναι εθνικά κρίσιμο η αξιωματική αντιπολίτευση -η κατεξοχήν ευρωπαϊκή παράταξη- να ενεργοποιήσει κάθε πρόσβαση και επιρροή της στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP) ώστε να μεταστραφεί ένα σημαντικό μέρος της συμφωνίας.
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι απαιτούμενες βαθιές τομές και διαρθρωτικές αλλαγές μπορούν να αποδώσουν μόνο όταν έχουν σύμμαχο την κοινωνία.
Η παρακαταθήκη του Εθνάρχη μας Κωνσταντίνου Καραμανλή που συνοψίζεται στην ιστορική του ρήση «πρέπει να είμαστε στην Ευρώπη, για να φύγει η χώρα μας από την φτώχεια και την ανασφάλεια…» επιβάλλεται να υπηρετηθεί στο ακέραιο.
Με δεδομένο ότι το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού-ευρωπαϊκού τόξου θα ψηφίσει τη Συμφωνία, τα Συνδικάτα απαιτείται να διαδραματίσουν έναν ευρύτερο αντιπολιτευτικό και διαπραγματευτικό ρόλο προκειμένου να αποτρέψουν βάρβαρα μέτρα και πρακτικές.
Σε αυτές τις δύσκολες μάχες είναι αναγκαία ίσως περισσότερο από ποτέ αφενός η διαφύλαξη της ενότητας στο εσωτερικού του Συνδικαλιστικού Κινήματος, και αφετέρου η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων σε κάθε κινητοποίηση που αποφασίζεται από τη
Όλοι μαζί μπορούμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι μέσα στο στενό πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ενός ευρωπαϊκού οικοδομήματος που το πεπρωμένο του πρέπει να διαμορφώνεται από τους πολίτες και όχι από τους μεγαλοεπενδυτές.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 19:30
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
