Αθήνα, 9 Μαρτίου 2017
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
“Μηδενική” η σχέση της Κυβέρνησης με την πραγματικότητα και την πραγματική οικονομία
Τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη διακύμανση του ΑΕΠ το 2016 επιβεβαιώνουν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση ούτε με την πραγματικότητα ούτε και με την πραγματική οικονομία.
Την ίδια ώρα που το απόλυτο αναπτυξιακό μηδέν, παγιώνεται στην ελληνική οικονομία, το αρνητικό πρόσημο στην αγορά εργασίας εντείνεται με την απώλεια –”ρεκόρ” 15ετίας– σχεδόν 30.000 θέσεων εργασίας τον Ιανουάριο του 2017 (διαφορά απολύσεων/αποχωρήσεων/λήξεις συμβάσεων με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας) και την επέλαση αποδοχών κάτω από τα όρια της φτώχειας, είτε πρόκειται για νέες προσλήψεις ευελιξίας (53,5%), είτε για μετατροπή θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική ή εκ περιτροπής εργασία. H Κυβέρνηση, βέβαια, περί άλλα τυρβάζει πανηγυρίζοντας για την όποια αναιμική στατιστική μείωση της ανεργίας όπως θριαμβολογούσε και για τη δήθεν επάνοδο στην ανάπτυξη…
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η διετία της “δημιουργικής ασάφειας”, του capital control, του 3ου σωρευτικά επαχθέστερου Μνημονίου, της προνομοθέτησης του 4ου σε συνδυασμό με τις ιδεοληπτικές και ισοπεδωτικές αγκυλώσεις της Κυβέρνησης της αριστεράς για την επιχειρηματικότητα οδηγεί σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα.
Ταυτόχρονα, όσοι εξακολουθούν να συνδέουν ανάλγητα την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την κατακρήμνιση των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα με την ανταγωνιστικότητα, την προσέλκυση επενδύσεων και την επάνοδο στην ανάπτυξη συνεχίζουν να εκτίθενται. Με αυτές τις δογματικές εμμονές, οι “άνεμοι” της ελαστικοποίησης, της αποδόμησης των Συλλογικών Συμβάσεων και της βίαιης μείωσης των μισθών μετεξελίσσονται σε “θύελλες” παραγωγικής (απο)καθήλωσης, έκρηξης της ανεργίας και της φτώχειας, καθίζησης της εγχώριας ζήτησης και κατανάλωσης, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και του Ασφαλιστικού Συστήματος, μετά και την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, όταν για την πληρωμή 1 σύνταξης χρειάζονται 10 –από 4 τα προηγούμενα χρόνια– εργαζόμενοι.
Μάλιστα, όψιμα, κάποιοι ανακάλυψαν αυτό που η ΔΑΚΕ Ι.Τ. υποστηρίζει σθεναρά εδώ και επτά χρόνια, ότι δηλαδή το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας σχετίζεται κατά κύριο λόγο με την μη παροχή ρευστότητας των τραπεζών προς τις επιχειρήσεις, τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων σε σύγκριση με άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε., την υστέρηση σε καινοτομία και τεχνολογία, το υπερδιπλάσιο ενεργειακό κόστος, την γραφειοκρατία, τους φορολογικούς συντελεστές και την υποχώρηση του πρωτογενή τομέα.
Οι εξαντλητικές φορολογικές επιδρομές στην Ελλάδα που εργάζεται, παράγει και δημιουργεί, η διαρκής τιμωρία των νόμιμων και συνεπών, το μη αναστρέψιμο κλίμα αβεβαιότητας, η αδυναμία αποκατάστασης της εμπιστοσύνης και της τραπεζικής πίστης, καθώς και οι δεσμεύσεις για εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα διαμορφώνουν έναν ανερμάτιστο κατήφορο…
Όσο η οικονομία στέλνει “σινιάλα” συνεχούς εσωτερικής υποτίμησης, κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει αφού θα περιμένει τα ακόμη πιο χαμηλά ή τα “χειρότερα”.
Όσο οι ακολουθούμενες πολιτικές εξοντώνουν τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και την επιχειρηματικότητα, η ανάπτυξη δεν έρχεται, η απασχόληση δεν αυξάνεται και η κοινωνική συνοχή θρυμματίζεται.
Όσο η μεσαία τάξη εξοντώνεται, η “κανονικότητα” θα απομακρύνεται και θα μοιάζει με “όνειρο θερινής νυκτός”. Στο θέρος, εξάλλου, παραπέμπεται και το όποιο κλείσιμο της αξιολόγησης…
Επιχειρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς εργαζόμενους και εργαζόμενοι δίχως επιχειρήσεις. Αυτή η αυτονόητη συνθήκη για κάθε συντεταγμένη και ευνομούμενη δυτική χώρα, φαίνεται ή μάλλον θεωρείται από κάποιους αδιανόητη για την Ελλάδα.
Οφείλουν, λοιπόν, όλοι να αντιληφθούν ότι έπειτα από 7 χρόνια λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, κάθε αφήγημα διάσωσης της Πατρίδας μας πρέπει, αν μη τι άλλο, να απαιτεί όρθιους τους Έλληνες πολίτες!!!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
