Αθήνα, 22 Μαΐου 2019
Κυνική ομολογία από το ΔΝΤ…
Έκθετη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που μας έχει δεσμεύσει στα λάθη του έως το 2060
Το ΔΝΤ, σε σχετική απολογιστική του Έκθεση, ομολόγησε με κυνισμό αυτό που η ελληνική οικονομία και κοινωνία ζουν στο πετσί τους τα τελευταία 9 χρόνια… Με ωμότητα, αντίστοιχη αυτής που χρησιμοποιούσαν για την επιβολή των μέτρων τους, παραδέχτηκαν μια σειρά λαθών και σκόπιμων αποφάσεων οι οποίες προκάλεσαν τεράστια ζημιά στη χώρα υποσκάπτοντας την υπέρβαση της κρίσης και την απόδοση των θυσιών του λαού μας.
Δυστυχώς, οι θέσεις, η ανάλυση και η φρασεολογία τόσο της ΔΑΚΕ Ι.Τ., όσο και της ΓΣΕΕ επιβεβαιώθηκαν με έναν τρόπο που δημιουργεί αγανάκτηση. Η επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων για την επίτευξη της δημοσιονομικής ισορροπίας με την κοινωνία όρθια συνιστούσε το μόνο υπεύθυνο αφήγημα αναπτυξιακής εξόδου από την ύφεση.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι το μείγμα πολιτικής ήταν ισοπεδωτικό, η συνταγή λανθασμένη, το φάρμακο εξελίχθηκε σε φαρμάκι, η δογματική εμμονή σε μια απολύτως βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή με όρους ΣΟΚ και η ταυτόχρονη εφαρμογή πολιτικών ακραίας λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης υπήρξαν καταστροφικές.
Αυτά, άλλωστε, θεωρεί το ΔΝΤ ως σοβαρά λάθη που πρέπει να αποφύγει στα επόμενα “Προγράμματα” επιβεβαιώνοντας παράλληλα το ρόλο της Ελλάδας ως “πειραματόζωου”. Η αλήθεια είναι πως κάποια τα είχε παραδεχτεί και παλιότερα χωρίς, βέβαια, ποτέ να αλλάξει ρότα.
Η παραδοχή αφενός ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του χρέους (PSI) ήταν μια συνειδητή επιλογή για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών (τη διετία 2010-12 αποπληρώθηκαν ομόλογα αξίας 50 δισ. €, ας σκεφτούμε γιατί χρειάστηκαν τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις) και αφετέρου πως το PSI –λόγω αυτής της καθυστέρησης– δεν ήταν αποτελεσματικό υπονομεύοντας τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, γκρεμίζει τους “μύθους” του κ. Βενιζέλου ενώ γεννά και εύλογα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα “κουρέματος” των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Ταυτόχρονα, από τη μεθόδευση καθυστέρησης του “κουρέματος” προκύπτει και η σοβαρή διαπραγματευτική ισχύ της Πατρίδας μας το 2010, μια ισχύ που η κυβέρνηση Παπανδρέου εγκληματικά απεμπόλησε αφήνοντας στο ΔΝΤ να γράψει κάθε σελίδα του 1ου Μνημονίου. Κάπως, έτσι, εξηγείται ότι δεν μπορούσαμε να δανειστούμε το 2010 και μπήκαμε στα Μνημόνια με χρέος 120% του ΑΕΠ ενώ τώρα “βγαίνουμε” στις αγορές με χρέος περίπου στο 182% του ΑΕΠ…
Δίχως αμφιβολία, η ακραία-αντιαναπτυξιακή λιτότητα για την οποία “μετανιώνει” το Ταμείο αποτυπώθηκε στην πιο έντονή της μορφή με τη δέσμευση για τα υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060, καθώς και με το Υπερταμείο, μέσω του οποίου εκχωρείται η εθνική περιουσία για έναν αιώνα…
Σε κάθε περίπτωση και με την “παγίδα” χρεωκοπίας ενεργή, οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσαν να αναδείξουν αυτά τα λάθη και να πείσουν τους Θεσμούς για τεκτονικές αλλαγές στα Προγράμματα Προσαρμογής. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει τους επόμενους μήνες έχει ένα ακόμη ισχυρό χαρτί στα χέρια της προκειμένου να ανατρέψει τη (μετα)μνημονιακή εποπτεία και επιτροπεία στην οποία μας έχουν εγκλωβίσει τα “δούναι και λαβείν” της σημερινής…
Η δέσμευση για μία και μόνη εξεταστική επιτροπή για την υπαγωγή μας στα Μνημόνια είναι δίκαιη και πρέπει να γίνει πράξη.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
