Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 2018
ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ
Η ψήφιση ενός ακόμη Πολυνομοσχεδίου τροφοδοτεί εκ νέου –αντίθετα με όσα επικαλείται η σημερινή κυβέρνηση– τον φαύλο κύκλο των πολιτικών της ύφεσης και της κοινωνικής καχεξίας απομακρύνοντας ακόμη περισσότερο την προοπτική της καθαρής εξόδου από την Επιτροπεία.
Παράλληλα, η κατάθεση ενός κειμένου 1.500 σελίδων με προαπαιτούμενα συνεχίζει και εντείνει τη θεσμική απαξίωση του κοινοβουλευτικού έργου.
Τον ίδιο θεσμικό κατήφορο ακολουθεί και ο Πρωθυπουργός που επέλεξε ξανά να επιτεθεί στα Συνδικάτα προκειμένου να μεταθέσει τις ευθύνες του και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στον κόσμο της μισθωτής εργασίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συνδικαλιστικό Κίνημα στοχοποιείται ή ενοχοποιείται… Η σημερινή κυβέρνηση, άλλωστε, επιμένει εμμονικά να καταστρατηγεί τον κοινωνικό διάλογο αποκλείοντας τους εκπροσώπους των εργαζομένων από κάθε διαδικασία την ώρα που συνομιλεί αποκλειστικά, επιλεκτικά και προνομιακά με συγκεκριμένους εργοδοτικούς φορείς ή μεμονωμένους εργοδότες.
Οι δεκάδες απεργιακές κινητοποίησεις σε εθνικό και κλαδικό επίπεδο για την απόκρουση των Μνημονιακών μέτρων, οι προσφυγές τόσο στα εγχώρια και διεθνή δικαστήρια, όσο και στα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα για τους Μνημονιακούς Νόμους, η ενεργοποίηση δικτυώσεων και η δημιουργία συμμαχιών σε παγκόσμιο επίπεδο απέναντι στη δομή και τις αποφάσεις της Τρόικας θεωρούνται από τη σημερινή Κυβέρνηση ως μη υποστήριξη…
Προφανώς και δεν παρέχουμε υποστήριξη ούτε στην ακραία ρητορική, ούτε στα ψεύδη, ούτε σε κυβερνητικές πρακτικές που έκαναν “ευκολότερη τη ζωή των Δανειστών”, ούτε βέβαια στις “κυβιστήσεις”…
Η ΓΣΕΕ, που στο εσωτερικό της καταγράφονται διακριτές πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποίησεις, έχει εκφράσει συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για την κρίση, τη διαχείριση και την υπέρβασή της με αναπτυξιακό και κοινωνικό πρόσημο.
Αυτές, λοιπόν, οι θέσεις έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, την περικοπή των επιδομάτων και φυσικά την παρεμπόδιση του δικαιώματος της απεργίας ως προαπαιτούμενο, μάλιστα, για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας…
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που η κυβέρνηση ανοίγει την Κερκόπορτα στο Συνδικαλιστικό Νόμο 1264, λασπολογεί σε βάρος των Συνδικάτων.
Με τη συνολική της στάση τορπιλίζει, εξάλλου, κάθε περιθώριο συμφωνίας ακόμη και για τα αυτονοήτως θετικά όπως η προτεραιότητα της καταβολής δεδουλευμένων 6 μηνών στους εργαζόμενους στην περίπτωση πτώχευσης της επιχείρησης, μια διάταξη που σε κάθε περίπτωση αφενός δεν προσφέρεται για αντιπολιτευτική διάθεση, και αφετέρου έπρεπε να ψηφιστεί από το σύνολο των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουν όλα τα πολιτικά κόμματα να αντιληφθούν ότι το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας της δημοκρατίας μας. Επιβάλλεται και πρέπει να δέχεται κριτική, οι επιθέσεις, όμως, απαξίωσής του εμβαθύνουν τη θεσμική κρίση, δεν προσφέρουν ούτε κατ’ ελάχιστο στη δημοκρατική κουλτούρα των Ελλήνων ενώ αντίθετα δυναμώνουν τα άκρα και τους ακραίους.
Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ της ΔΑΚΕ Ι.Τ.
