Αθήνα, 26 Μαρτίου 2020
ΠΡΟΣ
Υπουργό Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων
κ. Βρούτση Γιάννη
Κοινοποίηση:
Γεν. Γραμματέα Εργασίας
κα Στρατινάκη Άννα
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Χωρίς αμφιβολία, η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια θανατηφόρα πανδημία μετρώντας τις πληγές και τις αντοχές της.
Η εξάπλωση του COVID-19 στην Πατρίδα μας και ο κίνδυνος εκθετικής αύξησης συνιστούν μια ασύμμετρη απειλή που μέχρι σήμερα έχει αναχαιτισθεί λόγω της άμεσης και εύστοχης εφαρμογής περιοριστικών μέτρων από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Η υποδειγματική αυτή διαχείριση φαίνεται να καρποφορεί στο πεδίο της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας, το οποίο αποτελεί την πρώτιστη προτεραιότητα.
Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού μια και ελλοχεύει το απευκταίο σενάριο της έξαρσης με ολέθριες συνέπειες.
Η υγειονομική κρίση, η εξέλιξή της και οι επιβεβλημένες πολιτικές που υιοθετούνται για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού δημιουργούν πρωτόγνωρα δεδομένα στην πραγματική οικονομία και την αγορά εργασίας διαμορφώνοντας συνθήκες οι οποίες προσιδιάζουν σε καταστάσεις εκτεταμένης οικονομικής, εργασιακής και κοινωνικής κρίσης.
Κατά αυτόν τον τρόπο, καταγράφεται και εκδηλώνεται ένας πρωτοφανής οικονομικός, κοινωνικός και εργασιακός κλονισμός. Κορυφαία πρόσκληση η διατήρηση της δυνατότητας επανεκκίνησης της οικονομίας και αναστροφής των συνεπειών.
Σε αυτή την κατεύθυνση, ως εξαιρετικά κρίσιμη προβάλλει η βέλτιστη αξιοποίηση του δημοσιονομικού χώρου («πάγωμα» Συμφώνου Σταθερότητας, τη μη ισχύ του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% κ.α.), της ένταξης –ένα ακόμη θετικό βήμα– στο Καθεστώς Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE – Quantitative Easing), των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών Ταμείων και των αντίστοιχων χρηματοδοτικών εργαλείων.
Επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρξουν, όπως και εργαζόμενοι δίχως επιχειρήσεις.
Η Κυβέρνηση, επίσης έγκαιρα, ξεκίνησε να ενεργοποιεί ένα σύνολο στοχευμένων μέτρων για τη στήριξη του κόσμου της μισθωτής εργασίας και της επιχειρηματικότητας με γνώμονα τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, τη συγκράτηση της απασχόλησης και τη διατήρηση της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων που πλήττονται (είτε διέκοψαν τη λειτουργία τους, είτε υφίστανται σημαντική πτώση του τζίρου/δραστηριότητας).
Αναντίρρητα, η υγειονομική κρίση και η διαχείρισή της παράγουν ένα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος που θα πρέπει αφενός να μετριαστεί στο μέτρο του εφικτού, και αφετέρου να επιμεριστεί δίκαια ανάμεσα σε κράτος, εργοδότες και εργαζόμενους.
Η επίκληση του Πρωθυπουργού, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, στον πατριωτισμό της ευθύνης, στην ατομική και συλλογική ευθύνη που οφείλουμε να επιδείξουμε απέναντι στον εχθρό της πανδημίας, συμπυκνώνει την ανάγκη απόρριψης ή παρεμπόδισης ανάλγητων/παραβατικών συμπεριφορών και στάσεων κοινωνικού αυτοματισμού.
Εσείς, άλλωστε, υπήρξατε ο πρώτος που στηλίτευσε τις καταχρηστικές πρακτικές μέρους του επιχειρείν όπως εκφράστηκαν με τις 41.000 αναίτιες απολύσεις, τις «οικειοθελείς» αποχωρήσεις προϊόντα εκβιασμών, τις χιλιάδες βλαπτικές μεταβολές στους όρους αμοιβής και εργασίας (μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική ή εκ περιτροπής εργασία) κ.α.
Δεν δικαιούται κανείς να εθελοτυφλεί μπροστά στο μέγεθος της «ζημιάς» για ένα μεγάλο τμήμα των επιχειρήσεων, όμως επίσης δεν νομιμοποιείται κανείς να «φορτώνει» μια ακόμη κρίση και τις δυσμενείς επιπτώσεις της αποκλειστικά ή δυσανάλογα στις πλάτες των εργαζόμενων.
Είναι ξεκάθαρο ότι κάποιοι μεθοδεύουν την εργαλειοποίηση της υγειονομικής κρίσης για τη συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων και τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Η εκμετάλλευση της διαμορφούμενης κατάστασης και της αδυναμίας επαρκώς ελέγχων οδηγεί σε μαζικοποίηση φαινομένων παραβατικότητας και καταχρηστικότητας.
Η συγκυρία δεν προσφέρεται για κοινωνικούς αυτοματισμούς και ανταγωνισμούς… Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι καταστροφική για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της μισθωτής εργασίας με την απώλεια ή την ποιοτική υποβάθμιση των υφιστάμενων θέσεων δουλειάς, την αδυναμία πρόσβασης των ανέργων στην απασχόληση και την ανάσχεση κάθε προοπτικής διαρθρωτικής επέκτασης της εγχώριας αγοράς εργασίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, το άρθρο 9 (Λειτουργία Επιχειρήσεων με προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας) της Π.Ν.Π. 20.3.2020 επιβάλλεται να αποσυρθεί ή να τροποποιηθεί και να επανέλθει σε άλλη βάση. Είναι βέβαιο πως ως έχει θα δημιουργήσει πολύ περισσότερες στρεβλώσεις από αυτές που θα επιλύσει.
Η σκοπιμότητά του σαν ένα έσχατο μέτρο πολιτικής για τη συγκράτηση/διατήρηση της απασχόλησης υπονομεύεται α) από τη γενικότητα του πεδίου εφαρμογής του (όλες ανεξαιρέτως οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ή δεν εμφανίζουν μεγάλη ή μικρή πτώση τζίρου, λαμβάνουν ή όχι κρατικές ενισχύσεις), β) τη χρονική διάρκεια των έξι μηνών, γ) το εύρος της εκ περιτροπής, ήτοι μείωση 50% αποδοχών και ασφαλιστικών εισφορών, δ) την έλλειψη συλλογικών διαδικασιών/διαβούλευσης, ε) την απουσία ρήτρας διατήρησης των θέσεων εργασίας και των προσώπων, καθώς και δέσμευση επαναφοράς σχέσεων εργασίας, στ) την απουσία ενός υποστηρικτικού πλέγματος για αυτούς τους εργαζόμενους.
Η Κυβέρνηση έχει δείξει και αποδείξει ότι κατορθώνει να επεξεργαστεί σύνθετες λύσεις για την προστασία της εργασίας και τη στήριξη της επιχειρηματικότητας. Οι συνθήκες είναι έκτακτες και απαιτούν έκτακτα μέτρα με κοινό παρονομαστή τον εφικτότερο δυνατό περιορισμό του κορονοϊού και των πολύπλευρων επιπτώσεών του.
Οι μέρες είναι δύσκολες, οι στιγμές είναι κρίσιμες δεν χωρούν λαϊκισμούς, μαξιμαλισμούς, επαναστατικές γυμναστικές αλλά και κοινωνικούς πειραματισμούς. Η διαχείριση των συνεπειών της πανδημίας δεν έχει και δεν πρέπει να αποκτήσει «ταξικά» χαρακτηριστικά. Η πανδημία είναι τοξική για όλους, η αντιμετώπισή της οφείλει να είναι ενιαία και συλλογική.
Σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται μια ευρεία κοινωνική συμμαχία μέσω της οποίας θα προκύψουν οι όροι για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα σφραγίσει την εθνική προσπάθεια για επάνοδο της Πατρίδας μας σε μια ανθρωποκεντρική αναπτυξιακή τροχιά.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
| Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ | Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ |
| ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΙΟΥΤΣΟΥΚΗΣ | ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ |
